Męska pora. Jesienny minimalizm

Jesień to najlepszy czas dla mężczyzny, by zadbał o swój styl. Musimy nałożyć na siebie więcej warstw, mamy więc do wyboru więcej materiałów o ciekawym sposobie tkania, szersze możliwości łączenia rzeczy i głębsze kolory. Nasze wybory nie są w pierwszej kolejności dyktowane chęcią ograniczenia pocenia się podczas letnich skwarów. Właśnie z tych powodów kolekcje jesienno – zimowe są zawsze ciekawsze od tych dedykowanych cieplejszym porom roku.

Moje początki zainteresowania modą męską dążyły do wykorzystywania sporej palety kolorów. Wprawdzie nigdy nie zdecydowałbym się na żółte czy wściekle czerwone spodnie, ale wypróbowałem już na sobie intensywnie różowe koszule, kamizelki w grube prążki połączone z marynarkami w kratę i krawaty z mocnym wzorem. Z czasem jednak okazało się, że jest tego zbyt dużo. Cały czas bliżej mi do tradycyjnego i według niektórych zacofanego myślenia, że facet nie powinien spędzać więcej niż 5 min. dziennie przed lustrem strojąc się. Nie dotyczy mnie kwestia układania fryzury, więc pozostały właściwie tylko ubrania. 😉

Duża paleta barw i charakterystyczne wzory powodują, że znacznie trudniej wszystko skoordynować i trzymać w ryzach. Rozwiązaniem okazał się minimalizm i prostota w ubiorze. Inspiracja przyszła oczywiście z Włoch.

Jesienną prostotę można uzyskać na wiele sposobów. Ja proponuję trzy sprawdzone rozwiązania.

Marynarka z golfem

Według ostatniego postu MR. Vintage golf to jeden z utrzymujących się trendów w tegorocznych kolekcjach. Pojawiał się już wcześniej we włoskich propozycjach na jesień  i zimę, ale dopiero teraz rozgościł się na dobre również w sieciówkowych, sezonowych przeglądach. Także na ulicach można zobaczyć coraz więcej mężczyzn dobierających golf do marynarki.
Temu tematowi poświęciłem już krótki post, ale zawsze warto co nieco przypomnieć;)

We włoskim słowniku istnieje parę określeń na ten sweter. Jednym z najpopularniejszych jest dolcevita co miało wziąć się z filmu Felliniego „La dolce vita”, w którym Mastroianni paradował w niektórych scenach w golfie. Do bardziej opisowych definicji należy maglione a/ con collo alto, czyli dosłownie sweter z długą szyją. Wyróżnia się jeszcze półgolf, który kołnierzem sięga do połowy szyi –  il lupetto (wilczek).

Niektórzy połączenie marynarki z golfem nazwą stylem retro i z pewnością jest to ikoniczna część garderoby, która właściwie połączona z innymi rzeczami staje się wielkim atutem mężczyzny. A wszystko dzięki prostocie.
Simonetta Zamperlini napisała wprost, że golf dodaje parę bonusowych punktów do stylu mężczyzn z ogoloną głową lub „wysokich inaczej”, gdyż staje się piedestałem dla twarzy tych pierwszych, jak popiersie postawione na postumencie. Zaś w przypadku tych drugich dodaje centymetr lub dwa wydłużając w ten sposób sylwetkę.

Można zastosować różne rodzaje golfów. Do najpopularniejszych rozwiązań należą – sweter z grubszej wełny i z cienkiej i gładkiej wełny merino (może występować z dodatkiem kaszmiru). Ten pierwszy nie zawsze będzie się nadawał do kompletu z marynarką, zaś ten drugi sprawdzi się w większości przypadków.

Po prostu, golf = prostota = męskość i pewność siebie.

Źródło: www.boggi.com

Źródło: www.boggi.com

Źródło: www.lubiam.it

Źródło: www.lubiam.it

Źródło: www.lubiam.it

Źródło: atpco.it

Fall/Winter 2016/2017 Menswear Collections

Ograniczenie do dwóch, trzech neutralnych kolorów
Sprawdzi się w każdych warunkach. Szarości połączone z brązem, bordo, dżinsem. Granat połączony dla rozjaśnienia z bielą lub beżem. Prostota, która mówi sama za siebie. Można przecież pobawić się z fakturą tkaniny, rodzajem splotu czy mikrowzorami.

Źródło: www.barbanapoli.com

Źródło: www.dellaciana.it

Źródło: www.dellaciana.it

Źródło: www.dellaciana.it

Źródło: www.dellaciana.it

Źródło: lubiam.it

Źródło: brunellocucinelli.com

Źródło: brunellocucinelli.com

źródło: atpco.it

Źródło: atpco.it

Źródło: lubiam.it

Monochromatyczność lub żonglowanie odcieniami jednego koloru

Nudno? Bezpiecznie? Zachowawczo i bez wyrazu? Może i tak, ale co z tego…

Chyba tak już jest z eksperymentami, że próbujemy różnych możliwości, rzucamy się na różne bieguny, a potem wracamy do źródła, stwierdzając, że jednak klasyka i prostota są najlepsze. Podobne sytuacje widzę w architekturze. Próbujemy olśnić ludzi wielkimi szklanymi biurowcami, dziwnymi, nowoczesnymi bryłami, w których chodzi  przede wszystkim o zagarnięcie  przestrzeni i narzucenie wizji inności i oryginalności,  nie przejmując się za bardzo funkcjonalnością. Tymczasem i tak największy zachwyt wzbudzają budowle starożytności, średniowiecza czy renesansu. Klasyki, które przetrwały wieki i przeżyją wszystkie te szklane prostokąty, trójkąty i architektoniczne bohomazy współczesności.

No, to pora na kieliszek czerwonego wina i porcję bluesa sączącego się z sfatygowanych głośników laptopa.

Źródło: www.brunellocucinelli.com

Źródło: atpco.it

Źródło: www.brunellocucinelli.com